Vijftien jaar geleden focuste de tentoonstelling El pintor op de reeks Les Voisins, nos amis,14 levendige portretten van buurtbewoners van Grand-Hornu die Angel Vergara maakte naar aanleiding van de vijfde verjaardag van het MACS. Ditmaal wordt het oeuvre van deze buitengewone kunstenaar – dat niet in één vakje onder te brengen is – in een breder perspectief geplaatst: een overzichtstentoonstelling van zijn schilderijen. Het museumparcours begint met ‘schilderijen’ die een groep slechtziende kinderen gemaakt heeft tijdens een workshop die door de schilder bedacht is. Het traject in de tentoonstelling reconstrueert de evolutie van zijn kunstpraktijk: van de eerste ‘geschilderde films’ die hij in de jaren 1980 maakte in super 8-formaat gaat het via een typische klassieke galerij met grote doeken naar de video-apparatuur die het schilderproces registreert. Of het nu met een performance, een installatie of een video-opname gebeurt: Angel Vergara heeft steeds ‘de handeling van het schilderen’ een centrale plek gegeven in zijn schilderijen en zijn aanwezigheid in de sociale ruimte benadrukt, door zelf te staan schilderen terwijl hij zich onder een doek verhuld had, bij wijze van mobiel atelier. Op die manier gaat de kunstenaar – alias Straatman – al meer dan dertig jaar ‘de straat op’ met schilderkunst, die hij drenkt in de onophoudelijke stroom van het leven. Zo kan hij – als een jazzmuzikant – de syncopische ritmes en – als een filmmaker – de bewegingen van het leven nabootsen. Al vroeg in zijn praktijk creëerde hij een opening voor fantasie, wat hem schatplichtig maakt aan Fluxus en hem verwant maakt met de poëtische en politieke kunst van Marcel Broodthaers. Met zijn ‘geschilderde films’, die ontstaan door het gecombineerde gebruik van een camera, een glasplaat en een kleuraccent, poogt hij kunst en het leven met elkaar te verzoenen door schilderij en wereld te synchroniseren in een onophoudelijk spel van dekking en doorzichtigheid. Omdat hij bovenal een ‘nijvere schilder’ blijft, jaagt Angel Vergara onvermoeibaar de droom na van een schilderij dat voortdurend evolueert, waarbij hij de voltooiing ervan blijft uitstellen en hij ons tegelijk belooft dat het schilderij elk moment afgewerkt kan zijn.
Angel Vergara is geboren in Spanje in 1958; hij woont in Brussel sinds 1964.
Foto: © Angel Vergara – Les belles idées reçues
MACS – Museum voor Eigentijdse Kunsten van de Federatie Wallonië-Brussel, Rue Sainte-Louise 82 7301 Hornu MACS – Museum voor Eigentijdse Kunsten van de Federatie Wallonië-BrusselVijftien jaar geleden focuste de tentoonstelling El pintor op de reeks Les Voisins, nos amis,14 levendige portretten van buurtbewoners van Grand-Hornu die Angel Vergara maakte naar aanleiding van de vijfde verjaardag van het MACS. Ditmaal wordt het oeuvre van deze buitengewone kunstenaar – dat niet in één vakje onder te brengen is – in een breder perspectief geplaatst: een overzichtstentoonstelling van zijn schilderijen. Het museumparcours begint met ‘schilderijen’ die een groep slechtziende kinderen gemaakt heeft tijdens een workshop die door de schilder bedacht is. Het traject in de tentoonstelling reconstrueert de evolutie van zijn kunstpraktijk: van de eerste ‘geschilderde films’ die hij in de jaren 1980 maakte in super 8-formaat gaat het via een typische klassieke galerij met grote doeken naar de video-apparatuur die het schilderproces registreert. Of het nu met een performance, een installatie of een video-opname gebeurt: Angel Vergara heeft steeds ‘de handeling van het schilderen’ een centrale plek gegeven in zijn schilderijen en zijn aanwezigheid in de sociale ruimte benadrukt, door zelf te staan schilderen terwijl hij zich onder een doek verhuld had, bij wijze van mobiel atelier. Op die manier gaat de kunstenaar – alias Straatman – al meer dan dertig jaar ‘de straat op’ met schilderkunst, die hij drenkt in de onophoudelijke stroom van het leven. Zo kan hij – als een jazzmuzikant – de syncopische ritmes en – als een filmmaker – de bewegingen van het leven nabootsen. Al vroeg in zijn praktijk creëerde hij een opening voor fantasie, wat hem schatplichtig maakt aan Fluxus en hem verwant maakt met de poëtische en politieke kunst van Marcel Broodthaers. Met zijn ‘geschilderde films’, die ontstaan door het gecombineerde gebruik van een camera, een glasplaat en een kleuraccent, poogt hij kunst en het leven met elkaar te verzoenen door schilderij en wereld te synchroniseren in een onophoudelijk spel van dekking en doorzichtigheid. Omdat hij bovenal een ‘nijvere schilder’ blijft, jaagt Angel Vergara onvermoeibaar de droom na van een schilderij dat voortdurend evolueert, waarbij hij de voltooiing ervan blijft uitstellen en hij ons tegelijk belooft dat het schilderij elk moment afgewerkt kan zijn.
Angel Vergara is geboren in Spanje in 1958; hij woont in Brussel sinds 1964.
Foto: © Angel Vergara – Les belles idées reçues
