Geen grandioze gebeurtenissen in de foto’s van Michel Vanden Eeckhoudt, geen politieke of moraliserende boodschappen. Maar levensfragmenten, ogenblikken uit het dagelijkse leven, in wat ze voor grappigs, zachts, vertederends, soms ook triests kunnen inhouden. Elke foto vormt een kleine geschiedenis, een kroniek van de banaliteit die hij sublimeert. Tedere beelden, soms pijnlijke, die twijfels en vragen achterlaten, die in het geheugen blijven hangen zoals een chanson met nostalgische accenten. De foto’s van Michel Vanden Eeckhoudt, in grijstinten, bieden heel het gamma aan gevoelens terwijl ze de medeplichtige glimlach verkiezen boven de schaterlach, een zachte melancholie boven de tranen. “Bij Vanden Eeckhoudt wordt men nooit geconfronteerd met de gebeurtenis, met de grote momenten van de geschiedenis, maar met de tussenruimtes van het dagelijkse leven, in kleine ceremonies waarbij het vreemde en het absurde niet vreemd zijn. Zijn fotografie is de plaats voor persoonlijke feestjes, luchtig als het ballet van een danser met de Taj Mahal als achtergrond, of dat van zijn zoon Nicolas die huppelt in een stadspark, lichaamsexplosies en euforieën, festiviteiten voor zichzelf, zoals het gelaat lichtjes neigt om nog een beetje zon op te vangen, gestolen ogenblikken in de flow van de dag die de fotograaf heeft kunnen bewaren.
De wezens die zijn foto’s bevolken lijken er elk met hun eigen partituur naartoe te gaan, er naar eigen goeddunken in rond te lopen, in groep of geïsoleerd, in de ruimte die de fotograaf hun toewijst, fotograaf die aan het decor dezelfde zorg besteedt als aan de modellen. Er ontplooit zich een lichaamstaal waarin hij excelleert om die vast te leggen, zij het die van de danser, van de musicus, van de tapijtweefster, van op zijn beurt de arbeider, van de majorette of van de koorddanser, spontane, stille choreografieën, opgewekt door de vrije tijd of door de arbeid, gewichtloze lichamelijke sculpturen.” (Xavier Canonne in het boek dat ter gelegenheid van de tentoonstelling verschijnt.)
Michel Vanden Eeckhoudt verdween in 2015 verdwenen. De tentoonstelling toont bijna 250 foto’s, waarvan de helft ongepubliceerd is. Foto: Michel Vanden Eeckhoudt. France, 1991. © Michel Vanden Eeckhoudt
Praktische informatie (Uren, tarieven, enz.)
Fotografiemuseum, Avenue Paul Pastur 11 6032 Charleroi FotografiemuseumGeen grandioze gebeurtenissen in de foto’s van Michel Vanden Eeckhoudt, geen politieke of moraliserende boodschappen. Maar levensfragmenten, ogenblikken uit het dagelijkse leven, in wat ze voor grappigs, zachts, vertederends, soms ook triests kunnen inhouden.
Elke foto vormt een kleine geschiedenis, een kroniek van de banaliteit die hij sublimeert. Tedere beelden, soms pijnlijke, die twijfels en vragen achterlaten, die in het geheugen blijven hangen zoals een chanson met nostalgische accenten. De foto’s van Michel Vanden Eeckhoudt, in grijstinten, bieden heel het gamma aan gevoelens terwijl ze de medeplichtige glimlach verkiezen boven de schaterlach, een zachte melancholie boven de tranen.
“Bij Vanden Eeckhoudt wordt men nooit geconfronteerd met de gebeurtenis, met de grote momenten van de geschiedenis, maar met de tussenruimtes van het dagelijkse leven, in kleine ceremonies waarbij het vreemde en het absurde niet vreemd zijn. Zijn fotografie is de plaats voor persoonlijke feestjes, luchtig als het ballet van een danser met de Taj Mahal als achtergrond, of dat van zijn zoon Nicolas die huppelt in een stadspark, lichaamsexplosies en euforieën, festiviteiten voor zichzelf, zoals het gelaat lichtjes neigt om nog een beetje zon op te vangen, gestolen ogenblikken in de flow van de dag die de fotograaf heeft kunnen bewaren.
De wezens die zijn foto’s bevolken lijken er elk met hun eigen partituur naartoe te gaan, er naar eigen goeddunken in rond te lopen, in groep of geïsoleerd, in de ruimte die de fotograaf hun toewijst, fotograaf die aan het decor dezelfde zorg besteedt als aan de modellen. Er ontplooit zich een lichaamstaal waarin hij excelleert om die vast te leggen, zij het die van de danser, van de musicus, van de tapijtweefster, van op zijn beurt de arbeider, van de majorette of van de koorddanser, spontane, stille choreografieën, opgewekt door de vrije tijd of door de arbeid, gewichtloze lichamelijke sculpturen.” (Xavier Canonne in het boek dat ter gelegenheid van de tentoonstelling verschijnt.)
Michel Vanden Eeckhoudt verdween in 2015 verdwenen. De tentoonstelling toont bijna 250 foto’s, waarvan de helft ongepubliceerd is.
Foto: Michel Vanden Eeckhoudt. France, 1991. © Michel Vanden Eeckhoudt
Praktische informatie (Uren, tarieven, enz.)
